I ciągle dal
(sł. E. Stachura, muz. J. Satanowski)

Ja wiem, ja wiem, że gór tych siedem jest
Wiem też, wiem też, przejść muszę siedem rzek!
I ciągle dal, za dalą dal, zawieja, żar i kurz.
I nie wiem nawet już, czy tam gdzieś będzie kres.

Już w żadnych oczach nie będziesz mieszkać mógł.
Już w każdych włosach zobaczysz wstęgę dróg!
I ciągle dal, za dalą dal, śnieżyca, żar i kurz.
I nie wiem nawet już, czy tam gdzieś będzie kres.

Pisze do ciebie takie rzeczy, bo wiem, że ty to rozumiesz i czujesz
A że ta ka rzadko piszę to dlatego, że nie starczy mi sił na wszystko.
Pisze do ciebie również nie dlatego, że szukam pomocy czy pocieszenia.
Ty wiesz, jak daleko zapędziłam się i wiesz, że nikt pomóc raczej nie może.
To jest sprawa między mną a mgłą.

Już wiem dlaczego zaszumiał nagle wiatr.
I słyszę mówi, że w drogę na mnie czas.
I ciągle dal, za dalą dal, zawieja, żar i kurz.
I nie wiem nawet już, czy tam gdzieś będzie kres…