PRUDERIA
Źródło: Bluszcz, maj 2009
Człowiek pruderyjny co innego mówi, co innego myśli i co innego czyni. Połowę życia zajmują mu starania, aby to ukryć; wydać się osobą wiarygodną.
I, jeśli jest dobrym aktorem, udaje mu się. Na jakiś czas. Kiedy prawda wychodzi na jaw, musi zmienić repertuar: -towarzystwo, żonę, męża, miasto, kolegów, religię. Wszystkie lustra, w których odbijał się do tej pory. Przyjaciół raczej nie ma. Powodzenie słynnej sztuki Moliera z niejakim Tartuffem w roli głównej, świadczy o tym, jak bardzo ten problem jest, niestety, aktualny.
Ale bywa i tak, że na drugim biegunie zakłamania, obłudy, przywdziewania masek, pojawia się niepotrzebne epatowanie śmiałością , szczerość do bólu, ekshibicjonizm. Na przykład w dziedzinie seksu. To są sprawy intymne. Ludzie, którzy nie mają z nimi problemu , nie muszą na ten temat mówić. Szokować, informować nie zainteresowanych. Myślę , że dużo przyjemniejsze jest uprawianie seksu, niż odzieranie go z tajemnicy. Najlepiej zachować złoty środek, to znaczy umiar i powściągliwość. Na ten temat. W słowach, nie w alkowie. W alkowie można poszaleć, bo to jest nie tylko zdrowe, ale przynosi nam dzieci, które są naszym największym szczęściem.
Pęcice Małe 27 maja 2009 roku. Magda Umer