Pani Magdo kochana!
Słyszałam, że zostanie Pani babcią! Serdecznie gratuluję
rodzicom i bardzo, bardzo się cieszę bo wiem, że dla Pani to tez
SZCZĘŚCIE.
Całuję,
asia
ps. udanej Toskanii. Oby te piękne, słoneczne chwile długo
trwały..
Asiu!
Już zostałam!!!!!!!!!!!!!!
Przedwczoraj, czyli 14- go sierpnia!!!!!!!!!!!!!!!!!S zczęście
nie do opisania!!!!!!!!!!!!
Z okazji szczęścia wysyłam kilka zdjęć i pozdrawiam Was
najserdeczniej
- babcia Magda.
Dwudniowe cudo
Janka czyli dwudniowe
szczęście babci - fot. Mateusz czyli tata Janki
___________
Temat: Scrabbello
Przytulanka na dobre oczekiwanie :)
Już po oczekiwaniu!!!
Ale dziękuję bardzo, bo wszyscy uwielbiamy skrabble! MU
___________
Kochana Pani Magdo, jestem osiemnastoletnią
dziewczyną, z małego miasteczka, Pani głos towarzyszy mi od
trzech lat, odkryłam go, szukając informacji, twórczości,
dosłownie wszystkiego dotyczącego Agnieszki Osieckiej. I tak
obie Panie, Osiecka i Umer, towarzyszą mi do dziś. Jestem
zachwycona Pani głosem, słowem. Tyle w tym wszystkim emocji,
sensu. Przesyłam w Pani stronę pokłony, za twórczość, nadzieję.
I mam jedno malutkie marzenie, spotkać gdzieś Panią, przypadkiem
na ulicy, w kawiarni, móc porozmawiać, zachować jakieś
wspomnienia. Ściskam Panią mocno i życzę spokojnej nocy.
Gosiek
Gośku!
Jestem prawie 63 letnią dziewczyną z podwarszawskiej
miejscowości. Przesyłam w pani stronę wyrazy wdzięczności za te
słowa. Niewykluczone że kiedyś przypadkiem się spotkamy,
porozmawiamy i zachowamy jakieś wspomnienia. Życie pisze
scenariusze, jak mawia mój starszy syn Mateusz.
Na razie pozdrawiam internetowo - MU
_________________
Temat: chińskie alejki - nasze łazienki
Przesyłam namiastkę urokliwego spaceru po piątkowej Białej
Bluzce.
No i muszę jeszcze dodać, że ostatnio jestem zakochana w
poetkach amerykańskich, właściwie dopiero je poznaję/odkrywam
ale zachwytom i zapadaniom się w myślach nie ma końca...
przepisuję kilka Denise Levertov -chyba mojej ulubienicy...
Patrzeć, chodzić, być
Patrzę i patrzę,
patrzenie jest sposobem istnienia: bywa,że
stajemy się parą wędrujących oczu
wędrujących tam, dokąd zaprowadzi nas spojrzenie.
Oczy ryją, odkopują świat.
Dotykają
fanfary życia, madrygału, wrzawy,
świata i jego przeszłości,
nie tylko
widzialnej teraźniejszości, masywnej i chwiejnej,
która patrzy na patrzącego.
A język? Rytmy echa
i zawieszenie?
To sposób oddychania
oddychania, które podtrzymuje
patrzenie,
chodzenie i patrzenie -
na świat, w świecie.
Przełożyła Julia Hartwig
Mówiąc do smutku
Mój smutku, nie powinnam traktować cię
jak bezdomnego psa,
który przychodzi pod kuchenne drzwi
po kawałek skórki, po gołą kość.
Powinnam co zaufać.
Powinnam przygarnąć cię
do domu i dać ci w nim
twój własny kąt,
starą słomiankę do leżenia,
i własną miskę z wodą.
Myślisz,że nie wiem,że żyłeś
pod moim progiem.
Tęsknisz za stałymi miejscem
przed zimą. Potrzebne ci
imię,
obróżka i tabliczka. Potrzebne ci
prawo do odstraszania intruzów,
do uznania
mojego domu za twój
a ciebie
za mojego wiernego psa.
Przełożyła Julia Hartwig
Migotliwy umysł
Panie, nie Ty,
to ja jestem nieobecna,
Z początku
wiara była radością. Trzymałam ją
w sekrecie, zakradając się samotnie
do świętych miejsc:
zaglądnąć i wyjść - i znów,
i tak krążyłam.
Później, dawno już temu
wymówiłam Twoje imię.
Ale teraz
unikam Ciebie.
Zatrzymuję się, żeby pomyśleć
o Tobie, a wtedy mój umysł
natychmiast
wyślizguje się jak piskorz,
umyka,
między cienie, między byłski,
bez ustanku ruchliwie
nad szmerem i mijaniem rzeki.
Ani na sekundę
nie umiem ustać spokojnie. Biegam
gdziekolwiek, byle gdzie, wszędzie. Nie Ty,
to ja jestem nieobecna.
Ty jesteś strumień, i ryba, i światło
i pulsujący cień. Ty jesteś niezmienna obecność,
w której wszystko porusza się i zmienia.
Ja mam nastawić na ostrość moje migotanie,
żebym mogła widzieć
w sercu źródła szafir, który jest tam, jak wiem?
Przełożył Czesław Miłosz
Jak zwykle ciepło myśląca i się wstydząca - Patrycja
Się wstydząca Patrycjo P!
Ładne te wiersze. A i ja chińską aleję w Łazienkach podziwiałam
niedawno. Pozdrawiam i zapadajmy się w myślach dalej...
MU
______________________
Temat: JAK?
Młoda jestem i malo jeszcze rozuniem dlatego zapytam prosto z
mostu: PANI MAGDO- JAK ŻYĆ SZCZĘŚLIWIE?
ściskam !
ZAGUBIONA
Zagubiona Agnieszko!
Odpowiem prosto z mostu- ja także nie za wiele rozumiem i nie
mam pojęcia!
Może nie wymagać za dużo od życia i cieszyć się czym się da?
Napisałam kiedyś, że szczęście to brak nieszczęścia. I tego się
trzymajmy.
Pozdrawiam serdecznie
MU
________________________________
Temat: Teraz
Kochana Pani Magdo,
myśli mi się ostatnio o Pani bardzo często!
Dlatego przesyłam dużo uśmiechu! Uśmiechajmy się! A co! Może
trochę lepiej nam będzie.
Żałuje, że 16.06 nie mogłem być w Tatrze Polskim (u nas w
Szczecinie). Tak długo czekałem na ten spektakl. Wierze jednak,
że jeszcze kiedyś się spotkamy! Dziś mam urodziny więc tego
sobie życzę.
Moja znajoma solistka na życzenia "samych pięknych dźwięków"
stwierdziła, że właśnie tego jej trzeba - harmonijnego życia w
harmonijnym świecie! Tego w takim razie także Pani życzę.
Wspaniałości
Artur ze Szczecina
Ps. Ciekawe czy jeszcze Pani mnie pamięta... :)
Arturze za Szczecina!
Jeszcze pamiętam.
Nie wiem czy ktoś kiedyś komuś złożył życzenia urodzinowe z
(dokładnie!) dwumiesięcznym opóźnieniem... może będę pierwsza,
trudno.
Pisze pan, abyśmy sie uśmiechali. To jest jakaś myśl.
Uśmiecham sie do pana i patrzę na życie przez różowe okulary,
które kupiłam sobie na wakacjach w Toskanii.
Wszystkiego dobrego!
MU
___________________________
Temat: lumen
Też palę takie świeczki - dziękuję MU
______________________________
Temat: bo mi się zachciało maila
Wysyłam ulubioną strefę :
A było to tak, że nagle się okazało, iż nie ma żywej duszy
dookoła i niebo raczej w kolorze "za pół minuty lunie i huknie".
No i ulewa+grad. Wszystkiemu winne zaczytanie
w Sekretnym języku kwiatów.
Jest godzina 0.06. Smażyć naleśniki czy iść spać? that is the
question.
Aby do jakiejś (najlepiej najbliższej) soboty.
a.
A.!
Najpierw naleśniki jednak chyba... Chociaż nie za zdrowo...
Ale ty taka chudziutka jesteś, to możesz jeść i po północy...
MU
______________
Temat: NORWID
Alicjo kochana!
To jest NIESAMOWITE ZDJĘCIE!
Podziwiałam ich i grałam z Nimi wszystkimi... dziękuję Ci bardzo
bardzo!
MU
___________
Szanowna Pani
Magdo,
chciałem bardzo podziękować za wczorajsze spotkanie w Teatrze
Leśnym.
Prawdziwa uczta dla duszy i ciała (tj. mięśni odpowiedzialnych
za śmiech i powstrzymywanie wzruszenia), a na dodatek w tak
niezwykłych okolicznościach przyrody!
Cierpliwie czekam zatem na następną J
Pozdrawiam serdecznie,
Maciej Horeczy
Panie Macieju!
Cieszę się i ja ,że mogliście to państwo w końcu zobaczyć.
Ja także uwielbiam to przedstawienie.
Pozdrawiam serdecznie - MU
___________
Temat: wyszło w Praniu (i to jak!)
Kochana Pani Magdo,
minął tydzień, a my ciągle jesteśmy pod wrażeniem przepięknego
koncertu w Praniu. Tak cudownie nam Pani śpiewała, że zupełnie
straciliśmy głowy i zapomnieliśmy sfotografować się u Pani
boku... Ale co się odwlecze, to nie uciecze!
Tymczasem pozdrawiamy serdecznie, mając nadzieję, że magiczny
sok pomaga przetrwać upały:)
Да будет благословен Ваш голос, несущий тревожное пережевание
счастья в сердца людей.
Alicja i Михаил
Alicjo i Michaile!
Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś zrobimy sobie zdjęcie. A sok
leży w lodowce, bo od razu potem wyjechałam na wakacje... Jaka
jest data ważności magicznego soku...?
Pozdrawiam Was oboje!
MU
___________
Temat: wiersz dla pani Magdy
Umer
OSIKA
Przy drodze na skraju lasu, obok małego strumyka
stała od lat nieruchomo bardzo niewielka osika.
Pewnie mi zaraz powiecie, że każda osika rośnie,
ale tamtej osiki nie przybywało co wiosnę.
Stała od lat taka sama i podejrzanie malutka.
I tylko wietrzyk czasami w osiki listkach się huśtał.
Korzenie miała ogromne, i różnych odnóg furę,
ale nie wiedzieć czemu – rosnąć nie chciała w górę
Badali sprawę leśnicy oraz miejscowy botanik,
lecz nic nie wyjaśnili, tylko w raporcie wpisali:
Osika, choć ma warunki to wzrostu nader wspaniałe
to nie rośnie i kwita. To sprawozdanie całe.
Lecz inne drzewa widziały że każdej nocy osika
trzęsie się coraz bardziej i humor z kory jej znika.
I tłumaczyły sobie, że pewnie bardzo jest chora,
że już jej nie pomoże nawet pomoc doktora.
I tak by stała osika przez lata znowu jak zbita
Gdyby jej którejś nocy stary świerk nie zapytał:
Dlaczego ty się tak trzęsiesz i przez noc całą szeleścisz?
- Bo mi się to proszę pana ciągle w głowie nie mieści
Drzewa wciąż rosną i rosną, śnią o ku niebu podróżach
A ja się proszę pana, po prostu boję być duża.
Kwiecień 2012
To ci nieśmiała Osika.
Ja podobny wierszyk o cebulce napisałam jako 14-letnia
dziewczyna.
Zobaczymy co będzie dalej z tą twórczością...
Na razie pozdrawiam serdecznie
MU
__________
